Παραμύθι;


της Βαγγελιώς Σωτηροπούλου

Μια φορά κι έναν καιρό σε μια μικρή χώρα ήταν ένα συνεταιριστικό εργοστάσιο. Δεν είχε σκοπό το κέρδος. Είχε δημιουργηθεί από ομάδες εργαζομένων. Σκοπός τους ήταν να βοηθήσουν την κοινωνία της χώρας τους. Το εργοστάσιο παρήγαγε μια σειρά βιβλίων με τίτλο «Συμβουλές για μια καλύτερη ζωή». Υπήρχαν βέβαια πολλές και έντονες διαφωνίες ανάμεσα στα διάφορα τμήματα παραγωγής, όμως σχεδόν όλοι ήταν σίγουροι πως τα βιβλία αυτά σιγά – σιγά αποκτούσαν ανταπόκριση και αναγνωσιμότητα από τους ανθρώπους της χώρας. Αυτές εξάλλου τις πληροφορίες έπαιρναν από τους συμβούλους τους. Ξαφνικά και χωρίς κανείς να το περιμένει, τα βιβλιοπωλεία επέστρεψαν το 95,3% της παραγωγής. «Δεν ενδιαφέρεται πια ο κόσμος για αυτή τη σειρά» τους είπαν και δεν θέλουμε να μας πιάνουν πια το χώρο.

Η είδηση αυτή έπεσε σαν κεραμίδα στα κεφάλια όλων. Βγήκαν στην επιφάνεια όλες οι παλιές κρυμμένες έριδες και μίση ανάμεσα στα διαφορετικά τμήματα, μέσα σε κάθε τμήμα, αλλά και ανάμεσα στους ξεχωριστούς ανθρώπους. Το τμήμα συντήρησης κατηγορούσε το τμήμα προμηθειών για τα παλιά εργαλεία και τις ελλείψεις στα ανταλλακτικά, το τμήμα πωλήσεων κατηγορούσε την αποθήκη για ανοργανωσιά στο απόθεμα, το τμήμα παραγωγής κατηγορούσε τη συντήρηση για τις συχνές βλάβες των παραγωγικών μηχανών και το τμήμα συντήρησης το τμήμα παραγωγής για την κακή χρήση των μηχανών. Βαθιές διαφωνίες είχαν μεταξύ τους και οι διευθυντές. Όλοι κατηγορούσαν όλους .

Όμως το πρόβλημα ήταν αλλού. Στη χώρα αυτή πολλά πράγματα είχαν αλλάξει. Οι άνθρωποι μιλούσαν μιαν άλλη γλώσσα και ελάχιστοι μπορούσαν να καταλάβουν τα βιβλία του συνεταιρισμού. Το εργοστάσιο έπρεπε να αλλάξει όλη την παραγωγική διαδικασία. Κανένα τμήμα όμως δεν τολμούσε να το παραδεχτεί. Κάποιοι εργαζόμενοι αποπειράθηκαν να το ψελλίσουν αλλά κανείς δεν τους έδωσε σημασία.

Μια νύχτα κάποιος από τους διευθυντές χωρίς να ρωτήσει κανέναν και χωρίς να τον δει κανένας, έριξε μια βόμβα και διέλυσε την παλιά παραγωγική διαδικασία. Το πρωί όλοι κοίταζαν παγωμένοι τα συντρίμμια. Όταν ο διευθυντής ομολόγησε, άλλοι τον κατηγορούσαν με μένος, άλλοι τον κοιτούσαν με απορία κι άλλοι ένιωθαν μια παράξενη ανακούφιση κι ένα ανεξήγητο αίσθημα ελπίδας.

«Εμπρός, ο καθένας στο πόστο του», είπαν μερικοί διευθυντές. «Συναρμολογήστε τις σπασμένες μηχανές και ξαναχτίστε τα όλα όπως ήταν». «Όχι !», είπαν κάποιοι άλλοι, «η βόμβα ήταν για καλό, να φτιάξουμε ένα καινούργιο εργοστάσιο, με άλλη παραγωγική διαδικασία και καινούργιες μηχανές. Όλοι να γνωρίζουν τη δουλειά όλων. Όλοι να σκέφτονται για όλα, για να μπορούν να καταλαβαίνουν γρήγορα τι αλλάζει γύρω τους. Όλοι να νιώθουν ευθύνη και να στοχάζονται τι παράγουν, γιατί το παράγουν και πώς θα το βελτιώσουν. Όλοι ν’ αποφασίζουν και όλοι να εκτελούν ».

Τι αποφάσισαν τελικά; Συναρμολόγησαν τα συντρίμμια; Μαλώσανε μεταξύ τους και τράβηξε ο καθένας το δρόμο του; Ξεκίνησαν όλοι μαζί ένα καινούργιο εργοστάσιο; Η συνέχεια το ερχόμενο φθινόπωρο ………………

ΠΕΤΥΧΗΜΕΝΗ Η ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΥΜΗΤΤΟΥ

Η μαζικότητα της συγκέντρωσης ξάφνιασε ευχάριστα τους διοργανωτές της συγκέντρωσης
Οι καρέκλες τελικά δεν έφτασαν ...
Με προσοχή ο κόσμος παρακολουθεί τις ομιλίες του Πάνου Κοσμά (από την οργάνωση Κόκκινο) του Γιάννη Στέφου (από το ΔΗΚΚΙ) και του Δημήτρη Στρατούλη (από το ΣΥΝ).
Πρέπει να σημειωθεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το μοναδικό κόμμα που διοργάνωσε ανοιχτή προεκλογική συγκέντρωση στον Υμηττό. Η ανησυχία για την επιτυχία της ξεπεράστηκε γρήγορα και η συμμετοχή του κόσμου γεμισε αισιοδοξία τους φίλους του ΣΥΡΙΖΑ στον Υμηττό για ένα καλό εκλογικό αποτέλεσμα που θα φέρει το ΣΥΡΙΖΑ τρίτο κόμμα στον Υμηττό και Πανελλαδικά.