ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΣΥΡΙΖΑ ΥΜΗΤΤΟΥ


Με σκοπό την προετοιμασία για την Πανελλαδική Σύσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ που θα γίνει 10, 11 και 12 Απρίλη καλούμε τα μέλη και τους φίλους του ΣΥΡΙΖΑ στον Υμηττό σε ανοικτή συνέλευση τη
ΔΕΥΤΕΡΑ 6 ΑΠΡΙΛΗ 8 μ.μ.
στα γραφεία του ΣΥΝ (πλ. Αγ. Λαύρας 4 - απέναντι από το Δημαρχείο Υμηττού)

με θέματα :
  • Το Πρόγραμμα του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.
  • Πολιτικό Πλαίσιο του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. για τις Ευρωεκλογές

Οι εισηγήσεις βρίσκονται αναρτημένες στο site του ΣΥΡΙΖΑ ή εδώ:

http://syriza.gr/grammateia-syriza/kentrik-grammateia-toy-syriza/to-programma-toy-syriza για το πρόγραμμα και, http://syriza.gr/grammateia-syriza/kentrik-grammateia-toy-syriza/s3c7edio-politikoy-plaisioy-toy-syriza-gia-tis-eyroekloges για τις ευρωεκλογές.


Η γραμματεία ΣΥΡΙΖΑ - Υμηττού




ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 2 ΑΠΡΙΛΗ




Όλοι στην Απεργία στις 2 ΑΠΡΙΛΗ

και στη Συγκέντρωση στις 11 στο πεδίο του Άρεως.



Ετερόκλητη συμμαχία στο τιμόνι της ΠΟΣΔΕΠ


24/3/2009

Με αποκήρυξη της απεργίας ως μέσου διεκδίκησης, την προσαγωγή των πανεπιστημίων στη "διαδικασία" της Μπολόνιας και τη συμμετοχή της Ομοσπονδίας στο τραπέζι του "διαλόγου", ξεκίνησε τη θητεία του το νέο προεδρείο της ΠΟΣΔΕΠ που, όπως αναμενόταν, συγκροτήθηκε από την πολιτικά ετερόκλητη συμμαχία (ΠΑΣΟΚ, ΑΡΜΕ και δεξιά) η οποία πλειοψήφησε στο πρόσφατο Συνέδριο.


Πρόεδρος της Ομοσπονδίας εξελέγη ο Ν. Σταυρακάκης, επικεφαλής της ΚΙΠΑΝ (ΠΑΣΟΚ), η Ευ. Μπουρνόβα (ΑΡΜΕ) γραμματέας, ο Σ. Κάτσικας (ΚΙΠΑΝ), πρώην πρύτανης του Πανεπιστημίου Αιγαίου, ο Χρ. Κουρουνιώτης (ΑΡΜΕ), ταμίας, ο Π. Σακκάς (παράταξη της Ιατρικής με αναφορά στον κυβερνητικό χώρο), ειδικός γραμματέας, και Σπ. Σφεντουράκης, υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων. Η σύνθεση της Εκτελεστικής Γραμματείας της Ομοσπονδίας έχει ως εξής: 3 μέλη η Συσπείρωση, 3 μέλη η ΚΙΠΑΝ, 2 η ΑΡΜΕ, 1 η ΔΗΠΑΚ, 1 η παράταξη της Ιατρικής και 1 της Φιλοσοφικής.

Η πρώτη συνεδρίαση της Διοικούσας Επιτροπής ξεκίνησε με παρασπονδίες που οδήγησαν στην αποχώρηση της Συσπείρωσης. Ο πλειοψηφών σύμβουλος, που τελικά εξελέγη και πρόεδρος, ήθελε να προτάξει τον προγραμματισμό δράσης της εκλογής προεδρείου. Μετά την αντίδραση της Συσπείρωσης υποχώρησε και προηγήθηκε η εκλογή, όπου εκπρόσωπος της ΑΡΜΕ πρότεινε τη συγκρότηση αντιπροσωπευτικού προεδρείου. Τόσο η Συσπείρωση όσο και η ΔΗΠΑΚ αρνήθηκαν να συμμετάσχουν.

Στη συνέχεια, παρ' ότι η Συσπείρωση πρότεινε να προταχθούν θέματα άμεσης επικαιρότητας (συμμετοχή της Ομοσπονδίας στην απεργία στις 2 Απριλίου και διώξεις πανεπιστημιακών), η πλειοψηφία επέμεινε να προχωρήσει σε προγραμματισμό δράσης με ορίζοντα διετίας επί κειμένου το οποίο ανατρέπει αποφάσεις του κλάδου που είχαν διαμορφωθεί σε προηγούμενα συνέδρια. Το τελευταίο συνέδριο δεν κατάφερε να καταλήξει σε πολιτική απόφαση μετά από "ανεξάρτητες"... ενστάσεις που υποβλήθηκαν για έλλειψη απαρτίας.

Όπως επισημαίνεται σε σχετική ανακοίνωση της Συσπείρωσης, το νέο προεδρείο της ΠΟΣΔΕΠ διαμορφώθηκε βάσει μιας προαποφασισμένης πλειοψηφίας, πολιτικά ετερόκλητης, η οποία, υπό το πρόσχημα του προγραμματισμού, επιδίωξε, με συνοπτικές και αιφνιδιαστικές διαδικασίες, να ανατρέψει την πάγια τοποθέτηση του κλάδου απέναντι στη νεοφιλελεύθερη μετεξέλιξη του Πανεπιστημίου (διαδικασία της Μπολόνια). Η Συσπείρωση αρνήθηκε να συμμετάσχει σʼ αυτή τη μεθόδευση και αποχώρησε από τη συνεδρίαση.

Το σχέδιο δράσης που ενεκρίθη προβλέπει, μεταξύ άλλων, την ενεργοποίηση των διαύλων επικοινωνίας με το υπουργείο Παιδείας, την επιστροφή της ΠΟΣΔΕΠ στο ΕΣΥΠ, την ενεργό συμμετοχή της στον διάλογο για την αναμόρφωση του Λυκείου και το σύστημα εισαγωγής στα ΑΕΙ. Επιπλέον, δίνεται "έμφαση στην ενεργό συμμετοχή των ελληνικών πανεπιστημίων στον Ευρωπαικό Χώρο Ανώτατης Εκπαίδευσης" (διαδικασία της Μπολόνια). Τα παραπάνω συμπληρώνονται με τον χαρακτηρισμό της "απεργίας" ως της "πλέον ανέξοδης 'επαναστατική πράξη' που συγκροτεί μια κατάσταση ιδιαίτερα αρνητική για τη λειτουργία της ακαδημαϊκής κοινότητας". Στο πλαίσιο αυτό, η πλειοψηφία δεν έλαβε απόφαση για συμμετοχή στην απεργία, αλλά καλεί γενικώς τους συλλόγους ΔΕΠ να μετάσχουν στις αγωνιστικές (;) κινητοποιήσεις.

Τέλος, στο πνεύμα του νόμου Γιαννάκου, καλούνται "όλες οι πολιτικές δυνάμεις να καταδικάσουν χωρίς περιφράσεις τις πράξεις βίας και τις απειλές άσκησης βίας" (...) "που με την κάλυψη του ακαδημαϊκού ασύλου καταλύουν τις λειτουργίες των συλλογικών οργάνων, παρεμποδίζουν τις ελεύθερες εκλογές πανεπιστημιακών οργάνων και διακόπτουν το διδακτικό και ερευνητικό έργο".

Π. ΣΤΕΦΑΝΑΚΟΥ

"Μεγάλοι Έλληνες": Μέγας Αλέξανδρος εναντίον Καραμανλή

Του Δημήτρη Δημητρόπουλου

Ένα τμήμα των συμπολιτών μας τις μέρες αυτές έχει εκλογές. Ψηφίζει, με φανατισμό ή μη, και αναμετράται, όχι με τα καθημερινά και τα μίζερα, αλλά με τους πρωταγωνιστές της τρισένδοξης ελληνικής Ιστορίας. Ψηφίζουν λοιπόν, άλλοι με πάθος, άλλοι με χαλαρότητα ή πιο χαβαλέ διάθεση, για να αναδείξουν τον από καταβολής Ελλήνων μεγαλύτερο Έλληνα. Πολλά θα μπορούσε να πει κανείς γι' αυτή την κωμική διαδικασία που προτάσσει την κρίση για να αποθεώσει την ακρισία. Πέραν όλων των άλλων, η γελοιότητα της ερώτησης αν προτιμά κανείς τον Πλάτωνα, τον Ι. Καποδίστρια ή τον Γ. Παπανικολάου, πρόσωπα δηλαδή που ανήκουν κυριολεκτικά σε άλλους κόσμους, κονιορτοποιεί κάθε απόπειρα σοβαρής συζήτησης. Μια επισήμανση μόνο: τα πρόσωπα, που κάποτε ο ρόλος τους ξορκίστηκε και περιφρονήθηκε, μοιάζουν να παίρνουν την εκδίκησή τους και να εισβάλλουν από παντού ορμητικά στο προσκήνιο.

Το σημείωμα όμως αυτό δεν γράφτηκε για να κογιονάρει την πρωτοβουλία του ΣΚΑΪ "Μεγάλοι Έλληνες". Το κέντρισμα προήλθε από μια παράπλευρη απώλεια, απόρροια των εκλογών που διοργάνωσε ο τηλεοπτικός σταθμός. Πράγματι, κάθε σύγχρονος εκλογικός αγώνας που σέβεται τους όρους του παιχνιδιού χρειάζεται και το προεκλογικό του υλικό: διαφημιστικά μηνύματα στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, γιγαντοαφίσες στους δρόμους, παραγωγή προπαγανδιστικών ταινιών, λαμπερά, αναγνωρίσιμα πρόσωπα ως κράχτες, προεκλογικά φυλλάδια. Και η ψηφοφορία του ΣΚΑΪ τα είχε όλα αυτά. Λογικό και αναμενόμενο. Ένα μικρό θέμα όμως προκύπτει, όταν τα πολυτελή και ογκώδη προεκλογικά φυλλάδια με τα οποία κατέρχονται οι --εν αγνοία τους-- υποψήφιοι στην εκλογική κονίστρα χαρακτηρίζονται και διαφημίζονται ως βιβλία, έστω και ως "ΣΚΑΪ Βιβλία".

Ο λόγος για τις βιογραφίες των υποψηφίων για τη θέση του μέγιστου των Ελλήνων που κυκλοφορούν παράλληλα με τον διενεργούμενο διαγωνισμό. Η διαφημιστική καμπάνια τις χαρακτηρίζει βιβλία, και έχουν όντως τα τυπικά χαρακτηριστικά (σελίδες, διαστάσεις, βιβλιοδεσία) βιβλίου. Οι βιβλιοθηκονόμοι δεν θα έχουν αμηχανία πού να τα εντάξουν. Αντίθετα, οι ίδιοι οι εμπνευστές του εγχειρήματος μοιάζουν να διέβλεψαν την πιθανότητα να εγερθεί κάποια αμφισβήτηση. Γι' αυτό στον πρόλογο κάθε βιογραφίας έχουν θέσει με μεγάλα γράμματα την προειδοποίηση "Εισαγωγή Βιβλίου", ώστε να τονίσουν τον χαρακτήρα του εντύπου που κρατά ο αναγνώστης στα χέρια του και να αποφύγουν τις παρερμηνείες. Σε όλα τα έντυπα της σειράς προτάσσεται επίσης κοινός "Πρόλογος έκδοσης" γραμμένος από γνωστό πανεπιστημιακό, που επεξηγεί τι σημαίνει για τους εμπνευστές της σειράς "μεγάλος" και τι "Έλληνας".

Τον υπόρρητο φόβο των εκδοτών ότι δεν εξέδωσαν βιβλία τον επιβεβαιώνει και ο αναγνώστης που ξεφυλλίζει τις βιογραφίες αυτές. Δεν είναι μόνο η σελιδοποίηση, το στήσιμο του βιβλίου, οι κενές σελίδες, τα λευκά περιθώρια ή η χρήση του χρώματος που δημιουργούν στον αναγνώστη αμφιθυμία αν έχει πραγματικά να αναμετρηθεί με ένα βιβλίο. Δεν πρόκειται επίσης για τα λάθη· άλλωστε, όλα τα βιβλία έχουν και λάθη. Αυτό που εγείρει τις πιο πολλές αμφιβολίες είναι η προσαρμογή του περιεχομένου στις προδιαγραφές και στις ανάγκες του τηλεοπτικού προϊόντος: ανάδειξη ενός εύπεπτου κειμένου που αναπαράγει στερεότυπα και κοινούς τόπους από τα σχολικά βιβλία, απουσία προβληματισμού, διάχυτη αίσθηση προχειρότητας στα κείμενα και στις όποιες παραπομπές, περιθωριοποίηση του συγγραφέα που άλλωστε φαίνεται μόνο διεκπεραιωτικό ρόλο να έπαιξε, υποταγή της συγγραφής αποκλειστικά στις ανάγκες του τηλεοπτικού πρότζεκτ. Ακόμη και το πακέτο εικόνων, η επονομαζόμενη "φωτογραφική συλλογή", η οποία αναρτάται στη μέση του βιβλίου ακολουθεί τους κανόνες του τηλεοπτικού προϊόντος: τυχαία παράθεση όποιων σχετικών και άσχετων εικόνων βρέθηκαν πρόχειρες, με ανύπαρκτη τεκμηρίωση, προσεγμένη όμως εκτύπωση και καλή απόδοση των χρωμάτων.

Τα "ΣΚΑΪ Βιβλία" λοιπόν ακολουθούν τις προδιαγραφές και την αισθητική των τηλεοπτικών προϊόντων. Απευθύνονται όμως σε οιονεί αναγνώστες ή, ακόμη χειρότερα, δημιουργούν ένα νέο μαζικό κοινό που, αγνοώντας τον μόχθο, την αισθητική και το μεράκι που ενυπάρχει στο φτιάξιμο ενός βιβλίου, σχηματίζει τη στρεβλή εντύπωση ότι κάπως έτσι είναι όλα τα βιβλία. Φυσικά, τα συγκεκριμένα βιβλία δεν είναι τα μόνα· κατά πάσα πιθανότητα μάλιστα, είναι από τα καλύτερα του νέου αυτού φρούτου που έχει ευδοκιμήσει στα τηλεοπτικά περιβόλια. Οι συνταγές μαγειρικής, οι δίαιτες, οι αρρώστιες, οι παντός είδους συμβουλές για να σώσουμε την ψυχή μας και το σώμα μας, να αβγατίσουμε το βιος μας ή να σπαταλήσουμε το έχει μας, η αλά σήριαλ λογοτεχνία, η πατριωτική ασυναρτησία, η ουφολογία, η αρλουμπολογία είναι κατεξοχήν χώροι όπου έχει ανθήσει το εκ της τηλεοράσεως τροφοδοτούμενο βιβλίο. Έχει μάλιστα, όπως φαίνεται, εξαιρετική επιτυχία, αφού έκτισε περιουσίες, πλούτισε τον μηντιακό γαλαξία με νέους αστέρες, εξέλεξε βουλευτές. Έχουμε επομένως να κάνουμε με ένα βιβλίο-προϊόν της τηλεόρασης, που υπακούει σε διαφορετικούς κανόνες από αυτούς του παραδοσιακού βιβλίου. Κατά πάσα πιθανότητα για λόγους διάκρισης και οριοθέτησης χρειάζεται και ένας νέος όρος, ένας νεολογισμός που θα το αποδίδει. Το πολύσημο, ευρηματικό brand name "ΣΚΑΪ Βιβλίο", αυτούσιο ή με κάποια μικρή τροποποίηση, ίσως πετυχαίνει με εξαιρετική ευθυβολία να εκφράσει το περιεχόμενο και τη λειτουργία του πράγματος.

Παρ' όλα αυτά, η ψηφοφορία αυτή προξενεί ιλαρότητα, διασκεδάζει τους ανθρώπους, και επειδή η διασκέδαση κατακριτέα δεν είναι, μια διεύρυνση του διαγωνισμού θα ήταν εξίσου διασκεδαστική. Στο πνεύμα λοιπόν της εποχής --όπου, δίπλα στο ιντερνετικό Facebook για τους φίλους, γεννήθηκε το Hatebook για τους εχθρούς-- και με την πεποίθηση ότι και το κακό ασκεί τη δική του έλξη, η προκήρυξη ενός διαγωνισμού για τον χειρότερο Έλληνα θα είχε ενδιαφέρον, ανάλογης τουλάχιστον σημασίας με την αναζήτηση του καλύτερου. Καθώς μάλιστα ο διαγωνισμός περί του μεγαλύτερου έχει ήδη και εξειδικεύσεις, δηλαδή ποιος είναι ο μεγαλύτερος ως προς την "ευφυΐα", την "κληρονομιά", την "ηγεσία", την "ανδρεία", την "ευσπλαχνία"(!), ο αντίστοιχος διαγωνισμός κατ' αναλογία θα ζητούσε να αναδειχτεί ο πιο δειλός, ο πιο άκαρδος, ο πιο άχρηστος ηγέτης κλπ. Στην προεκλογική τους μάλιστα καμπάνια οι εκλεκτοί υποψήφιοι αντί να εκλιπαρούν --όπως ο τάλας Κολοκοτρώνης που ζητάει να υπερψηφιστεί διότι έγινε κλέφτης για χάρη μας-- θα διατρανώνουν ευθαρσώς: Ψηφίστε με διότι κληροδότησα στην υφήλιο τα μέγιστα κακά, διότι διέπραξα τα μεγαλύτερα εγκλήματα, διότι υπήρξα ο αθλιότερος όλων. Η καινοτόμος αυτή ψηφοφορία, πέραν των σπουδαίων πορισμάτων που θα αποφέρει στη συλλογική μνήμη, θα φαιδρύνει, αν μη τι άλλο, περαιτέρω τη ζωή όσων ζουν στη χώρα της "φαιδράς πορτοκαλέας".

Ο Δημήτρης Δημητρόπουλος είναι ιστορικός, ερευνητής στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών

Δημοσιεύτηκε στα ενθέματα της ΑΥΓΗΣ 22/3/09

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΠΟΥ ΕΞΕΙΓΓΕΙΛΕ ΤΟ ΥΠ. ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ

18/03/2009

Επικίνδυνο δρόμο διαλέγει η κυβέρνηση για την αντιμετώπιση του φαινομένου της χρήσης αμφίεσης στις διαδηλώσεις με το σχετικό εξαγγελθέν μέτρο του υπουργού Δικαιοσύνης, Νίκου Δένδια. Η ποινικοποίηση της χρήσης αμφίεσης συνιστά μια άκρως προβληματική επιλογή που πλήττει το συνταγματικό κατοχυρωμένο δικαίωμα της συνάθροισης και της έκφρασης. Η χρήση αμφίεσης ως τέτοια είναι αδιανόητο να συνιστά ποινικό αδίκημα ή, έστω, επιβαρυντική περίσταση στη τέλεση άλλου αδικήματος καθώς βασική αρχή του νομικού μας πολιτισμού είναι η ύπαρξη συγκεκριμένων έννομων αγαθών που πλήττονται από μια πράξη, όπως η χρήση αμφίεσης, κάτι που δεν συμβαίνει στη συγκεκριμένη περίπτωση.

Η ανωνυμία με τη χρήση αμφίεσης μπορεί να αποσκοπεί σε απολύτως νόμιμους σκοπούς, όπως την αποφυγή καταγραφής των στοιχείων του ατόμου από τις κάμερες, την προστασία από δακρυγόνα, την ανωνυμία ή, ακόμα, και μια αποκριάτικη παρέλαση.

Πέρα τις ανυπέρβλητες πρακτικές δυσκολίες εφαρμογής μιας τέτοιας απαγόρευσης, ειδικά σε μια χώρα, όπως η Ελλάδα, με αστυνομία ανεκπαίδευτη, τυφλά κατασταλτική και, τελικά, επικίνδυνη, υπενθυμίζουμε ότι η αστυνομία δεν έχει κάνει απολύτως τίποτα κατά το παρελθόν για τη διερεύνηση, αποκάλυψη και ποινική δίωξη ατόμων που φαίνονται σε πολλές φωτογραφίες και βίντεο να βρίσκονται μέσα ή κοντά σε αστυνομικές δυνάμεις με καλυμμένα πρόσωπα και, κάνοντας χρήση λοστών, να προβαίνουν σε καταστροφές κατά διαφόρων χώρων ή σε επιθέσεις εναντίον διαδηλωτών.

Τα έκτακτα νομοθετικά μέτρα σε κατάσταση πανικού, συνιστούν μια επικίνδυνη επιλογή. Η κοινωνική συναίνεση που συγκυριακά αξιοποιεί η κυβέρνηση για τα νέα κατασταλτικά μέτρα, θα έπρεπε να έχει διδαχθεί πόσο εύθραυστη είναι. Το δόγμα της μηδενικής ανοχής, θα προκαλέσει σύντομα μηδενική συναίνεση. Η βία στις πόλεις σε κατάσταση οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, δεν αντιμετωπίζεται ούτε με όξυνση της καταστολής, ούτε με την κατάργηση του ασύλου, ούτε με έκτακτη νομοθεσία. Οι πολίτες καλούνται να αντισταθούν με μαζικές, ειρηνικές και μαχητικές διαδηλώσεις και με πολιτική ανυπακοή στο κρεσέντο καταστολής της κυβέρνησης.

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΣΥΡΙΖΑ

ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΖΩΝΤΑΝΑ ΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΗΣ Ανοιχτής πόλης


Συγκέντρωση της δημοτικής κίνησης Ανοιχτή Πόλη Τρίτη 17 Μαρτίου 2009, 6.30 μ.μ., Θέατρο Διάνα (Ιπποκράτους 7, στ. Μετρό Πανεπιστήμιο). Θα μιλήσει ο Αλέξης Τσίπρας, θα χαιρετίσουν ο Ρ. Αξελός, η Ελ. Πορτάλιου και ο Χρ. Καραμάνος.

Ο Αλ. Τσίπρας σε μεγάλη εκδήλωση στα Χανιά


«Τώρα είναι η ώρα των αγώνων. Είναι η ώρα να βγουν μπροστά τα κοινωνικά κινήματα, οι εργαζόμενοι, η νέα γενιά και να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους. Είναι η ώρα, μέσα από τους κοινωνικούς αγώνες, να αμφισβητηθεί η χρεοκοπημένη ηγεμονία του κεφαλαίου και του κέρδους. Είναι η ώρα να αλλάξουμε οριστικά το σημερινό σκηνικό και να ανοίξουμε νέους ορίζοντες».

Με αυτά τα λόγια ο πρόεδρος του ΣΥΝ Αλ. Τσίπρας ολοκλήρωσε την ομιλία του, καταχειροκροτούμενος από τον κόσμο που γέμισε ασφυκτικά την αίθουσα του Ωδείου στα Χανιά όπου βρίσκεται.

Ο πρόεδρος του ΣΥΝ μίλησε για την οικονομική κρίση λέγοντας πως αυτοί που πλήρωσαν τόσα χρόνια την «ανάπτυξη», καλούνται να καταβάλουν από πάνω και το κόστος της κρίσης ενώ, όπως είπε χαρακτηριστικά, δεν αξίζει τον κόπο να μπει κανείς σε σοβαρή αντιπαράθεση με τα οικονομικά της εξουσίας, «τις συνταγές που μιλάνε για περιορισμό των δημοσίων δαπανών, ελαστικοποίηση της εργασίας και αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης». Σημείωσε δε πως η χώρα μας καλείται να μειώσει το δημόσιο έλλειμμα και να προχωρήσει τις μεταρρυθμίσεις στο ασφαλιστικό και στην υγεία, κάτι που σε συνθήκες κρίσης σημαίνει λιγότερες κοινωνικές δαπάνες, λιγότερες θέσεις εργασίας, μεγαλύτερη πίεση στους χαμηλόμισθους και τους χαμηλοσυνταξιούχους και οριστικό ξήλωμα της δημόσιας υγείας και της κοινωνικής ασφάλισης.

«Αυτή είναι η στρατηγική του Ecofin για έξοδο απο την κρίση. Αυτή είναι η στρατηγική ενός συμβουλίου υπουργών, που αν τα έλεγαν αυτά ο καθένας στην χώρα του, ο κόσμος θα τους έπαιρνε με τις ντομάτες», είπε συμπληρώνοντας ότι επιχειρούν να φορτώσουν την κρίση στους μόνους που δεν φταίνε: Στους εργαζόμενους, τους νέους, στα πιο αδύναμα κοινωνικά στρώματα, ενώ οι τράπεζες παίρνουν εγγυήσεις 28 δισεκατομμυρίων. «Αυτό που ενδιαφέρει την κυβέρνηση είναι να τα βρει με το ΛΑΟΣ για να σώσει, έστω και με τον τρόπο αυτό, την προοπτική παραμονής της στην εξουσία», σημείωσε και πρόσθεσε πως η κυβέρνηση δίνει ένα ρεσιτάλ κουτοπονηριάς, με τον πρωθυπουργό να ζητά συναίνεση ενώ η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που δεν αμφισβητεί το Σύμφωνο Σταθερότητας.

«Η δυναμική των προτάσεών τους τελειώνει εκεί που αρχίζει η δυναμική των κοινωνικών αγώνων. Αν μας βρουν μπροστά τους, θα κάνουν αμέσως πίσω», ήταν το μήνυμα που έστειλε.

Το ΠΑΣΟΚ θυμίζει την κυβερνητική του πορεία

Δριμεία κριτική άσκησε ο πρόεδρος του ΣΥΝ και στην αξιωματική αντιπολίτευση, αναφερόμενος στην πρόταση νόμου που κατέθεσε το ΠΑΣΟΚ για την αντιμετώπιση της κρίσης, η οποία περιλαμβάνει την κάλυψη των εργοδοτικών εισφορών από το Δημόσιο, την επέκταση των stage στον ιδιωτικό τομέα και τη διαίρεση των εργαζομένων σε παλιούς ακριβούς και νέους φτηνούς.

«Με τέτοιο όραμα για διέξοδο απο την κρίση, δεν είναι τυχαίο που επιστρατεύει για μια φορά ακόμα τον κ. Σημίτη», συμπλήρωσε λέγοντας πως μας θυμίζει ξανά την κυβερνητική πορεία του ΠΑΣΟΚ, με τους τέσσερεις αντεργατικούς νόμους, την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, την επίθεση στο ασφαλιστικό, την αποχαλίνωση της τραπεζικής κερδοσκοπίας, την εγκαθίδρυση ενός συστήματος εργολάβων που λεηλάτησαν το Δημόσιο.

Τέσσερις προτάσεις της αριστεράς

Τέσσερις άμεσες προτεραιότητες έθεσε ο πρόεδρος του ΣΥΝ για την αντιμετώπιση της κρίσης, με πρώτη την ανάγκη άμεσης δημόσιας παρέμβασης στο τραπεζικό σύστημα, με τον δημόσιο έλεγχο στην Εθνική Τράπεζα, την Αγροτική Τράπεζα και το Ταχυδρομικό Ταμιευτήρια.

Δεύτερη, τη στήριξη της απασχόλησης με νέες θέσεις εργασίας, κάλυψη των κενών οργανικών θέσεων, με στόχο να λειτουργήσει με σχέδιο το κοινωνικό κράτος. Τρίτη, την άμεση υλοποίηση προγραμμάτων δημοσίων επενδύσεων και, τέταρτη, την κατάργηση του Συμφώνου Σταθερότητας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, αριστερά της δημοκρατίας και των συγκρούσεων

«Δεν είμαστε η αριστερά της εσωκομματικής κουζίνας και της εσωστρέφειας, όπως σπεύδουν με μεγάλη προθυμία να μας παρουσιάσουν τα ΜΜΕ. Είμαστε η αριστερά του πλουραλισμού και της δημοκρατίας αλλά, ταυτόχρονα, η αριστερά των κοινωνικών αγώνων και των συγκρούσεων» είπε ο Αλ. Τσίπρας.

Και πρόσθεσε: «Η αριστερά που ενοχλεί γιατί δεν κάθεται ήσυχη στη γωνιά της να παίζει με τα σημαιάκια της των αγώνων του χθές, αλλά παρεμβαίνει δυναμικά, οργανώνει τις κοινωνικές αντιστάσεις, μετράει το μπόι της στους δρόμους και στους αγώνες τού σήμερα. Γιατί γνωρίζουμε καλά ότι στο επόμενο διάστημα, ό,τι καλό μπορεί να προκύψει για την κοινωνία, θα προκύψει απο νικηφόρους και αποτελεσματικούς κοινωνικούς αγώνες»

13/03/2009
ΑΥΓΗ
Συντάκτης : Σφέτσα Δάφνη

Στους 801.000 φτάνουν οι πραγματικά άνεργοι!

Περίπου 67.000 Έλληνες εργαζόμενοι (66.945 άτομα) βγήκαν στην ανεργία μόνο κατά τους πρώτους δύο μήνες της κρίσης, ενώ κατά 1,5 εκατοστιαία μονάδα εκτινάχθηκε το ποσοστό της ανεργίας στη χώρα από την έξαρση της διεθνούς οικονομικής κρίσης τον περασμένο Οκτώβριο έως το τέλος του 2008. Το ανησυχητικό ωστόσο είναι ότι ο αριθμός των πραγματικά ανέργων είναι διπλάσιος εκείνου που ανακοινώνει η Στατιστική Υπηρεσία (434.149) καθώς ανέρχεται στον ιλιγγιώδη αριθμό περίπου των 801.000 ατόμων!

Στοιχεία τα οποία ανακοινώθηκαν χθες από την Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδας δείχνουν ότι το ποσοστό ανεργίας τον Δεκέμβριο του 2008 ανήλθε στο 8,9%, από 7,8% τον αμέσως προηγούμενο μήνα (Νοέμβριο) και από 7,4% τον Οκτώβριο, όταν η λέξη "κρίση" μπήκε στην καθημερινότητα και της ελληνικής οικονομικής ειδησεογραφίας, με έναν στους 4 νέους έως 24 ετών (26,3%) άνεργο. Έτσι, η ανεργία, παρότι μειωνόταν "εντυπωσιακά" όπως ήθελε να διατυμπανίζει η κυβέρνηση στο μέσον του περασμένου έτους, διαμορφώθηκε με βάση τα αποτελέσματα της δειγματοληπτικής έρευνας εργατικού δυναμικού της ΕΣΥΕ για τον μήνα Δεκέμβριο του 2008 στα ίδια επίπεδα με τον Δεκέμβριο του 2007 (8,9%).

Με βάση τα ίδια στοιχεία, το σύνολο των απασχολουμένων κατά τον περασμένο Δεκέμβριο εκτιμάται ότι ανήλθε σε 4.463.387 άτομα. Ειδικότερα οι άνεργοι ανήλθαν σε 434.149 (από 367.204 άτομα δύο μήνες νωρίτερα) ενώ ο οικονομικά μη ενεργός πληθυσμός ανήλθε σε 4.350.927 άτομα.

367.000 σε "λανθάνουσα" ανεργία

Ωστόσο στους 434.149 ανέργους που αποτυπώνει η στατιστική προβολή της ΕΣΥΕ θα πρέπει να προστεθούν:

* Πρώτον, 3,5% οικονομικά ενεργών οι οποίοι έχουν περιέλθει σε κατάσταση αεργίας. Πρόκειται για τη λεγόμενη "λανθάνουσα ανεργία" που αφορά άτομα κυρίως άνω των 45 ετών, μακροχρόνια άνεργους οι οποίοι απογοητευμένοι δηλώνουν ότι "δεν αναζητούν εργασία".

* Δεύτερον, σε 2,0% υπολογίζονται όσοι είναι τοποθετημένοι σε προγράμματα "Stage".

* Τρίτον, επίσης σε 2,0% υπολογίζονται όσοι δηλώνουν ότι την προηγούμενη εβδομάδα της έρευνας "εργάσθηκαν έστω και μία ώρα".

Αθροιστικά οι παραπάνω κατηγορίες αντιστοιχούν στο 7,5% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού και ανέρχονται περίπου σε 367.000 άτομα (με εργατικό δυναμικό 4,8 εκατομμύρια) και έτσι αθροιστικά οι άνεργοι στη χώρα ανέρχονται σε 801.000.

Σ. Ρομπόλης: Διπλάσια η πραγματική ανεργία

Το στοιχείο αυτό επιβεβαιώνει και με δήλωσή του στην "Αυγή" ο επιστημονικός διευθυντής του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ Σάββας Ρομπόλης τονίζοντας: "H στατιστική απεικόνιση της ανεργίας στην Ελλάδα και την Ευρωπαϊκή Ένωση είναι πολύ μικρότερη από το πραγματικό μέγεθος της ανεργίας, στο οποίο, αν προσμετρηθούν μορφές απασχόλησης που ισοδυναμούν με καταστάσεις ανεργίας, τότε ο πραγματικός αριθμός των ανέργων περίπου διπλασιάζεται".

* Σε ανακοίνωσή της η ΓΣΕΕ σημειώνει ότι το στατιστικό ποσοστό ανεργίας της ΕΣΥΕ είναι πολυ μικρότερο από το ποσοστό της πραγματικής ανεργίας, καθώς δεν συμπεριλαμβάνει τους νέους που δεν έχουν μπει ποτέ στην παραγωγή, τους μακροχρόνια ανέργους, τους εργαζόμενους στα προγράμματα Stage και τους "ψευτοαπασχολούμενους μιας ώρας ή μιας ημέρας".

Σημειώνεται ότι η ΕΣΥΕ διαπιστώνει ακόμη πως τα μεγαλύτερα ποσοστά ανεργίας πλήττουν γεωγραφικά τη Δυτική Μακεδονία (13,4%), την Ήπειρο (12,2%) και το Νότιο Αιγαίο (11,8%), ηλικιακά τους νέους έως 24 ετών (26,3%) και με βάση το φύλο τις γυναίκες (12,2% έναντι 6,5% των ανδρών).

Δ. Στρατούλης: Αλχημείες για συγκάλυψη

Σχετικά με τα στοιχεία της ΕΣΥΕ για τα ποσοστά ανεργίας στη χώρα μας, ο Δημήτρης Στρατούλης, μέλος της Π.Γ και υπεύθυνος εργατικής πολιτικής του ΣΥΝ, έκανε την εξής δήλωση:

Όχι άλλα λόγια, να παρθούν τώρα μέτρα για την ανεργία

Με τα στοιχεία της ΕΣΥΕ αποτυπώνεται πλέον και επίσημα η αύξηση της μαζικής ανεργίας στη χώρα μας, η οποία μάλιστα στους νέους είναι υπερδιπλάσια από τον μέσο όρο της ευρωζώνης, αφού πάνω από ένας στους τέσσερις νέους είναι άνεργος.

Η κατάσταση στη χώρα μας είναι πλέον ανησυχητική, γιατί τα πραγματικά ποσοστά της ανεργίας, τα οποία με διάφορες αλχημείες συγκαλύπτει η κυβέρνηση, είναι ακόμα πιο μεγάλα. Αυτό οφείλεται και στο ότι τους τελευταίους μήνες πολλές επιχειρήσεις με πρόσχημα την οικονομική κρίση προχωρούν σε μεμονωμένες ή και μαζικές απολύσεις.

Ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει μια άλλη πολιτική για τη δημιουργία ή τη διάσωση θέσεων εργασίας, για την αντιμετώπιση της ανεργίας και τη στήριξη των ανέργων με μέτρα όπως:

" Την ουσιαστική αύξηση των δημοσίων επενδύσεων.

" Τη δραστική αύξηση των δημόσιων κοινωνικών δαπανών και των προσλήψεων στον κοινωνικό και τον πράσινο τομέα της οικονομίας (Παιδεία, Υγεία, Κοινωνική Προστασία, διαφύλαξη του περιβάλλοντος, πολιτική προστασία ).

" Την στήριξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.

" Τη θέσπιση νομοθετικών ή άλλων μέτρων για την παρεμπόδιση των απολύσεων και την εξομοίωση της αποζημίωσης των εργατών με αυτή των υπαλλήλων.

" Τον διπλασιασμό του προγράμματος κατασκευής εργατικών κατοικιών από τον ΟΕΚ.

" Τον τριπλασιασμό τον προγραμμάτων κοινωνικού τουρισμού του Οργανισμού Εργατικής Εστίας και του ΕΟΤ.

" Την αύξηση του επιδόματος ανεργίας στο 80% του μισθού και τη χορήγηση χωρίς προϋποθέσεις σε όλους τους ανέργους για όλο το διάστημα της ανεργίας τους.

" Την προώθηση μέτρων κοινωνικής στήριξης των ανέργων.

Η σημερινή κατάσταση δεν μπορεί να συνεχιστεί. Η κυβέρνηση θα πρέπει επιτέλους να αφήσει τα παχιά λόγια και να πάρει τώρα ουσιαστικά μέτρα για την αντιμετώπιση της ανεργίας και την προστασία των ανέργων.

Αθήνα 12-03-2009

Μήπως;

Του Βασίλη Μουλόπουλου

στο Βήμα της Παρασκευής 13 Μαρτίου

Διακρίνω ότι οι κλιμακούμενες και ενορχηστρωμένες επιθέσεις που δέχεται, μέσα και έξω από τον Συνασπισμό, έχουν εκνευρίσει τον Αλέξη Τσίπρα. Κάνει λάθος. Επρεπε να χαίρεται. Για να τον χτυπάει όλο το οικονομικοπολιτικό «εστάμπλισμεντ» και οι «οργανικοί διανοούμενοί» του, σημαίνει ότι τον φοβούνται.

Οτι βλέπουν σε αυτό που εκπροσωπεί έναν κίνδυνο αποσταθεροποίησης του συστήματος. Και το σύστημα όταν αισθάνεται ότι απειλείται δεν παίζει. Χρησιμοποιεί όλα τα μέσα, κυρίως αθέμιτα, για να εξαλείψει την απειλή. Γι΄ αυτό ο πρόεδρος του Συνασπισμού θα πρέπει να αναμένει, όσο πλησιάζουν οι εκλογικές αναμετρήσεις, πολλαπλασιασμό των επιχειρήσεων πολιτικής και ηθικής εξόντωσής του. Θα κατηγορηθεί το επόμενο διάστημα ότι είναι τρομοκράτης, τραμπούκος, δεξιός, πλούσιος, αντιπαναθηναϊκός, διαπλεκόμενος, πράκτορας, βιαστής, ομοφυλόφιλος, παιδόφιλος. Μέσα και έξω από το κόμμα του.

Οι «πολιτικά ορθοί» πολιτικοί και διαμορφωτές γνώμης δεν θα διστάσουν να είναι politically incorrect, να στρεβλώσουν γεγονότα, να επικαλεσθούν εθνικούς κινδύνους, να κάνουν ανίερες συμμαχίες για να εξορκίσουν το κακό και τους κακούς της αποσταθεροποίησης του πολιτικού συστήματος.

Δεξιοί, αριστεροί και αριστεροδεξιοί εκσυγχρονιστές καθώς και πραγματιστές πρώην επαναστάτες δεν τα θέλουν, δεν τα μπορούν αυτά τα «κωλόπαιδα του Συνασπισμού», γιατί αμφισβητούν τον κομφορμισμό τους, αποκαλύπτουν τους συμβιβασμούς τους. Γιατί όταν λένε ότι θέλουν να πολεμήσουν το σύστημα, να αλλάξουν τον κόσμο, το εννοούν. Και τουλάχιστον το προσπαθούν, έστω κάνοντας λάθη. Και αυτό προκαλεί προβλήματα στους βολεμένους αριστερούς. Τους χαλάει το παραμύθι της υπευθυνότητας, της σταθερής διακυβέρνησης, της κοινωνικής ειρήνης. Γιατί επαναφέρει τις διαχωριστικές γραμμές και τις κοινωνικές συγκρούσεις.

Και είναι μεν αστείο να διαβάζεις τα προς «τσιπράκια» μαθήματα συνεπούς αριστεροσύνης εκείνων που εδώ και δεκαετίες είχαν αναγγείλει το τέλος της Αριστεράς υπογράφοντας τον κλινικό θάνατό της, αλλά είναι λυπηρό να βλέπεις να συμφωνούν και να υπερθεματίζουν σε αυτό εκείνοι που υποτίθεται ότι βρίσκονται από την ίδια πλευρά του οδοφράγματος.

Ή μήπως όχι; Μήπως δεν βρίσκονται από την ίδια πλευρά, μήπως οι διαχωριστικές γραμμές, τα οδοφράγματα, τους τρομάζουν; Μήπως αισθάνονται πιο κοντά σε εκείνους που βρίσκονται από την άλλη πλευρά;

Μήπως η εσωκομματική αντιπολίτευση αποδομεί μεθοδευμένα την ομάδα Τρίπρα για να ηττηθεί ο Συνασπισμός στις εκλογές; Ετσι θα «δικαιωθούν», θα προσπαθήσουν να πάρουν πάλι την ηγεσία, θα διαλύσουν τον ΣΥΡΙΖΑ και θα ξανακάνουν τον Συνασπισμό ένα κόμμα του περιθωρίου. Θεωρίες συνωμοσίας, θα μου πείτε. Αλλά μήπως;

vmoulopoulos@dolnet.gr

Επιχείρηση "Ανακατάληψη της ΠΟΣΔΕΠ"

Με την ιαχή "αέρα να τους φάμε", το ΠΑΣΟΚ και οι σύμμαχοί του εφορμούν, όχι στην κυβέρνηση βρε... Μη βιάζεστε. Κατά της ΠΟΣΔΕΠ γίνεται η έφοδος. Ουδέποτε συνδικάτο, με δημοκρατικά εκλεγμένη διοίκηση, έχει υποστεί τέτοια επίθεση όσο τώρα η Πανελλήνια Ομοσπονδία Συλλόγων Διδακτικού Επιστημονικού Προσωπικού που οδεύει την άλλη εβδομάδα (6-8 Μαρτίου) στο 9ο Συνέδριό της. Στόχος αυτής επίθεσης, να χάσει η Συσπείρωση Πανεπιστημιακών την πλειοψηφία εδρών στο νέο Δ.Σ. προκειμένου η ΠΟΣΔΕΠ ν' αλλάξει... χαρακτήρα. Και από μαχητικό, αυτόνομο συνδικάτο να γίνει... τεχνικός σύμβουλος και μάλιστα περιορισμένων αρμοδιοτήτων, στο πλευρό της κυβέρνησης που θα προκύψει από τις εκλογές όποτε γίνουν αυτές.

Το συνέδριο θα καθορίσει την έκβαση της μετωπικής σύγκρουσης δύο πόλων. Από τη μια η Συσπείρωση Πανεπιστημιακών (μια πολυσυλλεκτική αριστερή συμμαχία στην οποία μετέχουν πανεπιστημιακοί του ΣΥΡΙΖΑ, άλλων πολιτικών αριστερών σχημάτων ή ανένταχτοι αριστεροί).

Από την άλλη, η Αντι-Συσπείρωση στη Συσπείρωση. Ενα μπλοκ, ετερόκλητο, στο οποίο πρωτοκαθεδρία έχει το ΠΑΣΟΚ και ακολουθεί η Αριστερή Μεταρρύθμιση στην οποία μετέχουν και μέλη της ανανεωτικής πτέρυγας του Συνασπισμού και συσπειρώνεται σε μια Αντι-ΠΟΣΔΕΠ βάση. Στα περισσότερα ιδρύματα που έχουν διεξαχθεί εκλογές για την ανάδειξη αντιπροσώπων η Κίνηση Πανεπιστημιακής Αναβάθμισης (ΚΙΠΑΝ) που πρόσκειται στο ΠΑΣΟΚ και η ΑΡ.ΜΕ. κατεβαίνουν μαζί με κύριο σύνθημα την... ανακατάληψη της ΠΟΣΔΕΠ. Αν αυτή η συμμαχία διατηρηθεί και στο συνέδριο, μένει να το δούμε. Η σύμπραξη αυτή σε αρκετά ιδρύματα διανθίζεται και από... "σοφούς" ή δεξιούς πανεπιστημιακούς που επαγγέλλονται ένα νέο, "φρόνιμο" συνδικαλισμό.

Και... οι "σοφοί"

Ας πούμε στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο, έθεσαν υποψηφιότητα για σύνεδροι οι Γ.Παγουλάτος και Π.Τσακλόγλου, δύο εκ των μελών της επιτροπής "σοφών" του κ.Θ.Βερέμη που συνέταξε το πόρισμα στο οποίο στηρίχτηκε το νομοθέτημα της Μ.Γιαννάκου για τα πανεπιστήμια. Και οι δύο εξελέγησαν μαζί με τους υπόλοιπους οκτώ συνυποψήφιους της ομάδας τους, αφού προηγουμένως είχαν αποφασίσει ένα σκληρό πλειοψηφικό σύστημα που απέκλειε τους ... αντιπάλους. Παρ' ότι ζητήθηκε από τη Συσπείρωση Πανεπιστημιακών να αλλάξει αυτό, η πλειοψηφία που ως "κύρια έγνοια έχει τη συνεχή αμφίδρομη επικοινωνία μεταξύ 'εκπροσώπων' και 'εκπροσωπούμενων'", ...δημοκρατικά επέμεινε στο πλειοψηφικό και άρα στον αποκλεισμό.

Η Ν.Δ. εξουσιοδοτεί...

Η κυβερνώσα παράταξη, με εξαίρεση ελάχιστα ιδρύματα ή σχολές, δεν έχει διακριτή παρουσία. Οι δεξιοί "μεγαλοκαθηγητάδες" σνομπάρουν τον συνδικαλισμό. Ωστόσο, η κυβέρνηση δεν είναι απούσα από τις εκλογές. Στο πνεύμα της δικομματικής συναίνεσης στον χώρο της παιδείας, μοιάζει να έχει δώσει στο ΠΑΣΟΚ την εξουσιοδότηση να "καθαρίσει" την ΠΟΣΔΕΠ από τα ...αριστερά μιάσματα. Στην επιχείρηση "ανακατάληψη" συνεισφέρουν τα μάλλα εκδοτικά συγκροτήματα φτιάχνοντας... παράσταση νίκης όταν ακόμα βρισκόμαστε στο μέσο της διαδρομής (οι εκλογές έχουν αναδείξει το 50% από τους 300 αντιπροσώπους που αναμένεται να αποτελέσουν το σώμα του συνεδρίου).

Αλλά η Συσπείρωση κρατάει

Παρά τα δημοσιογραφικά, καταιγιστικά, πυρά στις κάλπες, η Συσπείρωση δεν κατατροπώνεται παρ' ότι σε ορισμένα ιδρύματα καταγράφει κάμψη (π.χ. Πάτρα). Σε, άλλα ιδρύματα, ωστόσο, διατηρεί τις δυνάμεις της παρά την αύξηση της συμμετοχής, ενώ σε κάποια πετυχαίνει και αύξηση, όπως για παράδειγμα στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Η Συσπείρωση Πανεπιστημιακών εξέλεξε 11 αντιπροσώπους, η Ενιαία Κίνηση Πανεπιστημιακών (ΠΑΣΟΚ) 7 και ακολούθησαν τρεις άλλες παρατάξεις με 6, 5 και 2 έδρες. Χωρίς μεταβολές σε σχέση με τις προηγούμενες διαδικασίες τα αποτελέσματα στο Πάντειο, στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων και στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο όπου η Συσπείρωση προσήλθε στις κάλπες χωρίς τους Λ.Απέκη και Γ.Μαίστρο που επέλεξαν να μην είναι υποψήφιοι ούτε για τις εκλογές του συλλόγου ούτε για το συνέδριο.

Και οι δύο έχουν περίπου δαιμονοποιηθεί από το ετερόκλητο μπλοκ... της επιβολής της τάξης στα πανεπιστήμια, ενώ η Συσπείρωση εμφανίζεται κάτι σαν το... πολιτικό σκέλος βίαιων ομάδων. Η ηγεσία της ΠΟΣΔΕΠ αναγορεύεται, με διάφορες αποχρώσεις, σε εχθρό του Πανεπιστημίου κατηγορούμενη τελικά επειδή εφαρμόζει τις αποφάσεις που ελήφθησαν μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες στο προηγούμενο συνέδριο.

Κυβέρνηση... ΠΟΣΔΕΠ

Για την ΚΙΠΑΝ, οι αγώνες του πανεπιστημιακού κινήματος για την υπεράσπιση του άρθρου 16, ενάντια στον καταιγισμό νομοθετημάτων της κυβέρνησης της Ν.Δ. είναι "ανεύθυνες και ανέξοδες ψευτοεπαναστατικές πρακτικές". Η ηγεσία της ΠΟΣΔΕΠ έχει τόσες ευθύνες για την κατάσταση στα πανεπιστήμια όσο και η κυβέρνηση. Ο "κεντρικός πυρήνας" της Ομοσπονδίας εμφανίζεται αν όχι να καθοδηγεί να προσφέρει κάλυψη σε "ολοκληρωτικές αντιλήψεις" μικρής ομάδας φοιτητών. Για την ΑΡ.ΜΕ., η ηγεσία της ΠΟΣΔΕΠ έχει επιλέξει στη στείρα άρνηση και τη συνεχή σύγκρουση συμμαχώντας με τις πιο ακραίες δυνάμεις του φοιτητικού συνδικαλισμού. Είναι μυωπική, είναι ανεύθυνη, είναι υποκριτική είναι αυτοκαταστροφική, είναι επιζήμια και πρέπει να φύγει. Για την "ομάδα υποψηφίων" από το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών η τακτική της ΠΟΣΔΕΠ οδηγεί το πανεπιστήμιο στην παρακμή. Σ' αυτό συμφωνεί και η ΑΡ.ΜΕ. που στη διακήρυξή της φιλοξενεί την ίδια ακριβώς φράση. Μήπως φταίει η πολιτική της ΠΟΣΔΕΠ που κλείνουν τα Παιδαγωγικά λόγω αδυναμίας να λειτουργήσουν; Μήπως φταίει η πολιτική της ΠΟΣΔΕΠ που τελεί υπό παραίτηση η Σύγκλητος του Πανεπιστημίου Αιγαίου λόγω της υποχρηματοδότησης του ιδρύματος; Μήπως τελικά είναι η ΠΟΣΔΕΠ κυβέρνηση και δεν το'χουμε πάρει χαμπάρι;

Τα... ανακλαστικά της υστερίας

Πού πατάει η υστερία αυτού του ετερόκλητου μπλοκ είτε είναι μαζί είτε χώρια; Αντιγράφουμε και πάλι από την ανακοίνωση των Παγουλάτου-Τσακλόγλου και λοιπών του Οικονομικού (σχετική φράση περιλαμβάνεται και στη διακήρυξη της ΑΡ.ΜΕ., σύμφωνα με την οποία: Πρώτον, τα ανακλαστικά της ΠΟΣΔΕΠ, "είναι ταχύτατα όταν πρόκεται για π.χ. το μεσανατολικό (σ.σ.: προφανώς εννοεί τη σφαγή στη Γάζα όπου εκδόθηκε ανακοίνωση αλληλεγγύης), αλλά μειωμένα ή εντελώς νεκρά όταν πρέπει να καταδικάσει το νιοστό κρούσμα βιαιοπραγίας με θύμα κάποιο μέλος ΔΕΠ. Πες, πες θα πιστέψουμε ότι στα πανεπιστήμια το μόνο που γίνεται είναι φοιτητές να δέρνουν καθηγητές υπό την καθοδήγηση της αριστεράς! Δεύτερον, "το έργο της", σύμφωνα με την ίδια ανακοίνωση, "εξαντλείται στη διοργάνωση απεργιών και διαδηλώσεων, καθώς και στην ενθάρρυνση των καταλήψεων που σχεδόν πάντοτε καταλήγουν στην κατάλυση των ελευθεριών και σε εκτεταμένες καταστροφές".

Θέμα πρώτον λοιπόν. Τα... ανακλαστικά. Θέμα δεύτερον, οι απεργίες, καταλήψεις που ενοχοποιούνται για την κρίση στο πανεπιστήμιο. Πρέπει να ψάξει κανείς στις ανακοινώσεις και στις διακηρύξεις τους για να βρει τι προκάλεσε τις απεργίες, τις καταλήψεις και την κρίση στο δημόσιο πανεπιστήμιο. Τίποτα για το άρθρο 16; Τίποτα για τον νόμο Γιαννάκου που κατά κοινή ομολογία δεν εφαρμόζεται διότι δεν είναι δυνατόν να εφαρμοστεί; Τίποτα για τον νόμο για τα μεταπτυχιακά; Τίποτα για την αξιολόγηση; Τίποτα για την ιδιωτικοποίηση; Τίποτα για την υποχρηματοδότηση; Τίποτα για τα κολέγια; Α, εδώ υπάρχει. Η ΚΙΠΑΝ καταγγέλλει τη θέση για άμεσο κλείσιμο των Εργαστηρίων Ελευθέρων Σπουδών ως θέση που στερείται κάθε πολιτικής και κοινωνικής υπευθυνότητας. Πρόκειται για τη θέση του Συνασπισμού που σκοπίμως παραλείπεται το δεύτερο μέρος της το οποίο αφορά στο φραντσάιζινγκ.

Απολύτως κατανοητά τα παραπάνω. Την ώρα που οι πανεπιστημιακοί και φοιτητές στις ... πρωτοπόρες χώρες του νεοφιλευθερισμού, κινητοποιούνται ενάντια στις επιταγές της Μπολώνιας που την εφαρμόζουν από καιρό, η ΚΙΠΑΝ καλεί σε συστράτευση για την εφαρμογή τους, "χωρίς αισθήματα μιζέριας και εξαρτησιακών συμπλεγμάτων". Είναι μετά απ' αυτά να μη λυσσάνε με την ηγεσία της ΠΟΣΔΕΠ και την αγωνιστική γραμμή της;

Δεν θα σταματήσουμε να μιλάμε

Αναγνωρίζοντας λάθη και αδυναμίες, τονίζει από την πλευρά της η Συσπείρωση Πανεπιστημιακών, δεν θα σταματήσουμε να συζητάμε για τους όρους και τις μορφές δράσης του κινήματος ούτε θα διστάσουμε να κάνουμε κριτική σε μορφές βίαιης δράσης που υπονομεύουν τη χειραφέτηση, την αυτονομία και την εσωτερική δημοκρατία στο πλαίσιο της πανεπιστημιακής κοινότητας. Η Συσπείρωση δεν θα σταματήσει όμως να καταγγέλλει την υποκρισία εκείνων που νιώθουν απειλούμενοι από τις φοιτητικές κινητοποιήσεις και βολεύονται μια χαρά με τη βία της νεοφιλελεύθερης αντι-μεταρρύθμισης.

Της Πίκιας ΣΤΕΦΑΝΑΚΟΥ

H ΑΥΓΗ

1/3/2009