Ανακοίνωση της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ για το τριήμερο εκδηλώσεων μνήμης για τον έναν χρόνο από την δολοφονία του Αλ.Γρηγορόπουλου

Το χρονικό των προαναγγελθέντων επεισοδίων, φρόντισε το υπουργείο προστασίας του πολίτη, να μην διαψευστεί. Με απίστευτη βία διέταξε τις αστυνομικές δυνάμεις να εφαρμόσουν το δόγμα της μηδενικής ανοχής, παραβιάζοντας όλη τη σχετική νομοθεσία και το Σύνταγμα.

Εξαπέλυσαν προληπτική επίθεση στο Κερατσίνι και στα Εξάρχεια, χωρίς Εισαγγελέα, παραβιάζοντας το οικιακό άσυλο και εισβάλλοντας στο Δημαρχείο Κερατσινίου χωρίς άδεια της αρχής. Η προσαγωγή ατόμων και η μετατροπή τους σε κατηγορούμενους, χωρίς την τήρηση του νόμου, καθώς και η αθρόα προσαγωγή διαδηλωτών, πριν καν φτάσουν στη διαδήλωση, ήταν βέβαιο ότι θα κλιμακώσουν τις αντιδράσεις, ώστε να επιβεβαιωθεί η προαναγγελία τους.

Η βεντέτα του Χρυσοχοΐδη με τους αναρχικούς και η στρατικοποίηση της αντιπαράθεσης, εγκυμονεί κινδύνους για την πολιτική έκφραση και διαμαρτυρία. Καλούμε την κυβέρνηση να επέμβει άμεσα στο σχεδιασμό της ανεξέλεγκτης καταστολής που εφαρμόζει ο υπουργός της.

Η υπονόμευση της διαδήλωσης της Δευτέρας, που αποτελεί έναν επιπλέον στόχο της αστυνομικής βίας που εκδηλώθηκε στη σημερινή πορεία ώστε να μην κατέβουν μαθητές, φοιτητές, εκπαιδευτικοί και εργαζόμενοι, θα έχει το αντίθετο αποτέλεσμα.

Η νεολαία δεν τρομοκρατείται. Αγωνίζεται για τα αυτονόητα και κανείς και τίποτα δεν θα υπονομεύσει τη συλλογική της έκφραση. Η μαζική συμμετοχή της στο σημερινό συλλαλητήριο και παραμονή της ως το τέλος, παρά την καταστολή και τη ρίψη δακρυγόνων, αποδεικνύει ότι το ρεύμα της αμφισβήτησης δεν γυρνάει πίσω.

Οι σχεδιασμένες επιθέσεις από ομάδες οπαδών της τυφλής βίας και η στρατηγική της έντασης που έχουν επιλέξει, δεν επηρεάζει τη συντριπτική πλειοψηφία της νεολαίας, που υιοθετεί το δρόμο του συλλογικού αγώνα.

Ποιος φοβάται τους Δεκέμβρηδες; - άρθρο του Προέδρου της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα, στο διαδικτυακό τόπο ‘protagon.gr’

Πριν από έναν χρόνο, στις 6 Δεκεμβρίου του 2008, ο 15χρονος Αλέξης Γρηγορόπουλος δολοφονήθηκε εν ψυχρώ από τις σφαίρες ενός αστυνομικού όπλου. Αυτό που ακολούθησε ήταν πέρα από κάθε πρόβλεψη.

Ένα τεράστιο κύμα διαμαρτυρίας και αγανάκτησης, εκδηλώθηκε αστραπιαία σε ολόκληρη την Ελλάδα σαρώνοντας το γενικό κλίμα παραίτησης και πολιτικής απάθειας μέσα στο οποίο φαινόταν να ζει η ελληνική νεολαία. Και έφερε σε αδιέξοδο το κατεστημένο πολιτικό σύστημα, το οποίο είχε αποφασίσει να υπερασπιστεί μέχρι τέλους την εκδοχή του «μεμονωμένου ατυχούς γεγονότος».

Είναι προφανές ότι αυτή η παράλογη και ωμή δολοφονία, ήταν η σπίθα. Το εύφλεκτο υλικό ήταν τα συσσωρευμένα αδιέξοδα της νέας γενιάς. Αδιέξοδα γνωστά και ομολογημένα. Η τεράστια κρίση του εκπαιδευτικού συστήματος, το αβέβαιο εργασιακό μέλλον, που στερεί από τους νέους ανθρώπους την προοπτική της ανεξαρτησίας και της ατομικής ελευθερίας, η σοβαρή οικονομική κρίση και η εργασιακή και οικονομική επισφάλεια. Με λίγα λόγια, η βεβαιότητα ότι αυτή η γενιά θα ζήσει τη ζωή της χειρότερα από ότι έζησαν όλες οι προηγούμενες γενιές μέχρι σήμερα.

Αυτά τα προβλήματα, γέμιζαν διαρκώς το ποτήρι, που ξεχείλισε με την δολοφονία του Γρηγορόπουλου. Και έτσι προκλήθηκε αυτό το πρωτοφανές κύμα οργής, που ξέσπασε σε δρόμους, πλατείες και έξω από αστυνομικά τμήματα. Αλλά δεν σταμάτησε εκεί. Την ώρα που οι βασικοί εκφραστές του κυρίαρχου πολιτικού συστήματος και τα μεγάλα ΜΜΕ προσπαθούσαν να παρουσιάσουν αυτό το ξέσπασμα μόνο ως τυφλή βία πάνω σε βιτρίνες εμπορικών καταστημάτων, δεκάδες χιλιάδες νέα παιδιά διαδήλωναν επί μέρες με μαζικό, δυναμικό αλλά ειρηνικό τρόπο. Και σχεδόν ταυτόχρονα, οι εργαζόμενοι κατέβηκαν στους δρόμους των ελληνικών πόλεων, συγκροτώντας τις μαζικότερες οργανωμένες διαδηλώσεις των τελευταίων δεκαετιών.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν η μόνη πολιτική δύναμη που υπερασπίστηκε, χωρίς να λογαριάσει το κόστος, το δίκαιο και τα αίτια αυτής της εξέγερσης. Και το πλήρωσε. Πολύ γρήγορα η δημόσια συζήτηση σταμάτησε να επικεντρώνει στα εύφλεκτα υλικά και εστιάστηκε στα αποκαΐδια. Και όσοι τολμήσαμε να εστιάσουμε στον ορθό λόγο, μετατραπήκαμε σε ηθικούς αυτουργούς του εμπρησμού. Δεν μετανιώσαμε και δεν κάναμε πίσω. Υπερασπιστήκαμε από θέση αρχής την εξεγερμένη νέα γενιά από την οργανωμένη συκοφαντία και παραπληροφόρηση. Και επιμόνως φέραμε στο προσκήνιο τα αδιέξοδα που προκαλούν τον θυμό της. Και ταυτόχρονα καταθέσαμε προτάσεις που θα μπορούσαν να δώσουν διέξοδο. Προτάσεις που αφορούσαν τον περιορισμό της καταστολής και της αστυνομικής αυθαιρεσίας, την υπεράσπιση του δημόσιου και κοινωνικού χαρακτήρα της εκπαίδευσης, την εξάλειψη των κοινωνικών ανισοτήτων, την αντιμετώπιση της ανεργίας και της εργασιακής επισφάλειας.

Εξακολουθούμε να μη μετανιώνουμε για το Δεκέμβρη. Για τη σκληρή μάχη αρχών που δώσαμε απέναντι σε ολόκληρο το πολιτικό και μιντιακό κατεστημένο. Δε μετανιώνουμε, κυρίως, γιατί πιστεύουμε ότι τα αιτήματα αυτά παραμένουν ενεργά στη συνείδηση της κοινωνίας και αναδεικνύονται πιο ζωντανά, πιο ξεκάθαρα και πιο ώριμα στους επόμενους κοινωνικούς αγώνες.

Ένα χρόνο μετά, ξέρουμε περισσότερα. Ξέρουμε ότι η σπίθα της αμφισβήτησης υπάρχει στις καρδιές των νέων ανθρώπων.

Ξέρουμε ότι η κυρίαρχη πολιτική και οικονομική στρατηγική, που για να συσσωρεύσει κέρδη στους λίγους οδηγεί την κοινωνία σε βαθειά κρίση, δεν έχει ούτε την υποστήριξη, ούτε την συναίνεση που θα ήθελε για να προχωρήσει.

Ξέρουμε ότι το να δηλώνεις αριστερά και να μοστράρεις τα σφυροδρέπανα δε σε θέτει κατά ανάγκη απέναντι στο σύστημα εξουσίας.

Το κυριότερο όμως που ξέρουμε, είναι ότι το σύστημα εξουσίας, παρά την φαινομενικά απόλυτη κυριαρχία του, έχει σοβαρές αδυναμίες και φοβάται.

Όχι τα ξεσπάσματα βίας, γιατί αυτά ξέρει ότι μπορεί να τα διαχειριστεί προς όφελός του. Φοβάται όμως τον κόσμο που διεκδικεί τα αυτονόητα, στους δρόμους, τα πανεπιστήμια, τα σχολεία, τους χώρους εργασίας. Φοβάται τον επόμενο Δεκέμβρη, που θα ξεσπάσει πιο συνειδητά, πιο οργανωμένα, με ξεκάθαρα διατυπωμένα τα πολιτικά και κοινωνικά του αιτήματα: Aντίσταση, αλληλεγγύη, αξιοπρέπεια.

Ένα χρόνο μετά τη δολοφονία του Αλέξη, διαδηλώνουμε στις 6 και 7 Δεκέμβρη

Ένα χρόνο μετά τη δολοφονία του μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλου και τη μεγαλειώδη εξέγερση του Δεκέμβρη, όλες οι αιτίες που προκάλεσαν την τραγωδία και τον ξεσηκωμό, παραμένουν εδώ: κρίση, γιγάντωση της επισφάλειας και του κοινωνικού αποκλεισμού, αστυνομοκρατία, στοχοποίηση της νεολαίας.

Ένα χρόνο μετά, δεν έχει γίνει απολύτως τίποτα για να μην ξαναϋπάρξει άλλος Κορκονέας. Αντιθέτως, όχι μόνο είναι σε πλήρη λειτουργία ο μηχανισμός που γεννάει τους αστυνομικούς-πιστολέρο, αλλά και μεθοδεύεται η «επιεικής» δικαστική μεταχείριση των δολοφόνων, με πρώτο βήμα την προκλητική μεταφορά της δίκης στην Άμφισσα.
Ένα χρόνο μετά, θα βγούμε και πάλι στους δρόμους για να διαδηλώσουμε όχι μόνο για τον Αλέξη, αλλά και ενάντια στην κυβερνητική πολιτική της λιτότητας της ανεργίας, των ιδιωτικοποιήσεων, του αντεργατικού προϋπολογισμού, της περιστολής των δημοκρατικών ελευθεριών, του ρατσισμού.
Ένα χρόνο μετά επιμένουμε: η εξέγερση ήταν, είναι, και θα παραμείνει δίκαιη!

Σε σύσκεψη αριστερών οργανώσεων και κομμάτων που πραγματοποιήθηκε στις 19/11 στο Πολυτεχνείο αποφασίστηκαν:
  • Η οργάνωση πορείας διαμαρτυρίας την ημέρα που συμπληρώνεται ένας χρόνος από τη δολοφονία του Αλέξη, την Κυριακή 6 Δεκεμβρίου στη 1:30 μμ στα Προπύλαια (με κατεύθυνση τη Βουλή).
  • Τη στήριξη και συμμετοχή στο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο της 7ης Δεκεμβρίου (Προπύλαια, 12:00).
  • Το άνοιγμα πρωτοβουλιών σε όλη τη χώρα για να πάρουν οι κινητοποιήσεις πανελλαδικό χαρακτήρα.
Ένα χρόνο μετά το κρατικό έγκλημα και την κοινωνική εξέγερση, θα διαδηλώσουμε διεκδικώντας:
  • Να τιμωρηθούν οι δολοφόνοι αστυνομικοί.
  • Να αφοπλιστεί η Αστυνομία και να καταργηθούν οι ειδικές δυνάμεις (ΜΑΤ, «Δ», κτλ)
  • Να μην πληρώσουν οι εργαζόμενοι και η νεολαία την καπιταλιστική κρίση.
Ένα χρόνο μετά, και αυτός ο Δεκέμβρης θα είναι του Αλέξη!

Το κάλεσμα υπογράφουν μέχρι τώρα οι (ο κατάλογος παραμένει ανοιχτός):

AΚΟΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΑΡΑΝ, ΔΕΑ, Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα, ΚΟΕ, Κόκκινο, Νεολαία Συνασπισμού. Ξεκίνημα, ΟΚΔΕ, ΟΚΔΕ Σπάρτακος, ΣΕΚ, Συνασπισμός, Συντονιστικό Αντίστασης Μαθητικών Πρωτοβουλιών, Συντονιστικό Μαθητών Αλέξης Γρηγορόπουλος