1. Είναι κοινά αποδεκτό ότι στο διάστημα που ακολούθησε την 1η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη η πορεία του ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν ανάλογη των προσδοκιών του κόσμου μας και του κλίματος που είχε αναπτυχθεί στη Συνδιάσκεψη, με βασικό πρόβλημα ότι εν πολλοίς ο ΣΥΡΙΖΑ παρέμεινε μια υπόθεση κορυφών. Ωστόσο, δεν χωράει αμφιβολία ότι στο διάστημα μετά τις Ευρωεκλογές η κατάσταση χειροτέρεψε δραματικά. Τότε πια μπορούμε να μιλάμε για μια εικόνα απωθητική για τους ψηφοφόρους και τους αγωνιστές της Αριστεράς που έχουν εμπνευστεί από το ενωτικό αυτό εγχείρημα. Άναυδοι οι αριστεροί πολίτες παρακολουθούσαν μια διαμάχη, χωρίς πολλές φορές εμφανές πολιτικό επίδικο, που έλαβε εκφυλιστικές διαστάσεις. Με προσωπικές στρατηγικές, με απαράδεκτους χαρακτηρισμούς εναντίον προσώπων και κομμάτων, χωρίς στοιχειώδες αίσθημα ευθύνης. Όλα αυτά σχεδόν ακύρωναν την πολύ σημαντική δράση του ΣΥΡΙΖΑ μέσα στη βουλή και τα κινήματα το προηγούμενο διάστημα και τον έφεραν στα πρόθυρα της διάλυσης.
2. Το αποτέλεσμα των βουλευτικών εκλογών του Οκτωβρίου 2009 αποτελεί ένα «ανέλπιστα» καλό αποτέλεσμα αν λάβουμε υπόψη μας τις συνθήκες κάτω από τις οποίες δόθηκε η εκλογική μάχη και την εσωτερική κατάσταση του ΣΥΡΙΖΑ. Το αποτέλεσμα αυτό δεν ήρθε αυτόματα.
o Οφείλεται κυρίως στον κόσμο της Αριστεράς στα μέλη και τους φίλους του ΣΥΡΙΖΑ που έκαναν δική τους υπόθεση την ισχυρή παρουσία του ΣΥΡΙΖΑ στη βουλή και τους αγώνες.
o Οφείλεται στην κινηματική δράση και αντιπολιτευτική τακτική του ΣΥΡΙΖΑ το διάστημα από τις βουλευτικές εκλογές του 2007 μέχρι τις Ευρωεκλογές που δεν σκιάστηκε πλήρως από απαράδεκτες συμπεριφορές του καλοκαιριού. Φαίνεται ότι ο κόσμος δεν ξέχασε τον «άλλο» καλό ΣΥΡΙΖΑ.
o Οφείλεται στη σωστή και αποτελεσματική προεκλογική εκστρατεία που έδωσε βάρος στις προγραμματικές μας προτάσεις και την αποκάλυψη των συγκλίσεων ΝΔ – ΠΑΣΟΚ και εκφράστηκε με πειστικό τρόπο από τον πρόεδρο της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα.
o Οφείλεται στη σύνδεση μας με τα ευρωπαϊκά ρεύματα της αριστεράς και ιδιαίτερα το Die Linke της Γερμανίας και το Bloco της Αριστεράς στην Πορτογαλία.
3. Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει το επόμενο διάστημα, με βάση τις προγραμματικές του επεξεργασίες να κινηθεί στην κατεύθυνση της αριστερής αντιπολίτευσης τόσο στη βουλή όσο και στους κοινωνικούς αγώνες. Δεν τρέφουμε αυταπάτες για την πολιτική της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε στη Ν.Δ. να επιστρέψει. Με τη δράση μας στο μαζικό κίνημα και τη βουλή πρέπει να μεταμορφώνουμε τις προσδοκίες αρχικά και την απογοήτευση αργότερα του κόσμου σε διεκδίκηση. Με τις προτάσεις μας να δίνουμε αριστερή διέξοδο στα προβλήματα σε ευθεία αντίθεση με το δικομματικό σκηνικό. Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να σταθεί στο πλευρό της «ξεχασμένης» κοινωνίας, στο πλευρό του κόσμου της εργασίας, των ανέργων, των φτωχών, των νέων, των γυναικών, των μεταναστών, των χωρίς φωνή. Η πολιτική μας πρέπει να γίνει πιο ταξική. Η Αριστερά πρέπει να έχει οργανική σχέση με τα φτωχά λαϊκά στρώματα να έχει ισχυρή κοινωνική γείωση Αν έτσι πολιτευτούμε ο κόσμος θα μας ξαναδώσει την ευκαιρία να αναδειχθούμε σε βασική δύναμη ανατροπής του πολιτικού σκηνικού.
4. Για να υπηρετήσει τους παραπάνω στόχους ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να έχει την ανάλογη δομή που να εξασφαλίζει αποτελεσματικότητα, δημοκρατία και ισοτιμία ανάμεσα στα μέλη του και ταυτόχρονα σεβασμό στις υπάρχουσες κομματικές δομές των συνιστωσών του.
Σκοπός της οργανωτικής ανασυγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να είναι η προσπάθεια να ανταποκριθούμε σε μια διάθεση στράτευσης (ή επαναστράτευσης) σε αριστερό σχήμα που όμοιά της έχουμε να δούμε από τη μεταπολίτευση. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το κατάλληλο σχήμα να υποδεχθεί όλον αυτό τον κόσμο.
5. Ο ΣΥΡΙΖΑ ξεκίνησε σαν εκλογική συνεργασία, εξελίχθηκε σε μια πιο μόνιμη πολιτική συνεργασία κομμάτων οργανώσεων και ανένταχτων ανθρώπων της Αριστεράς. Η κοινή δράση και οι πολιτικές και εκλογικές μάχες που έχουμε δώσει έχουν δράσει οσμωτικά στον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ παραμένουν όμως σοβαρές διαφορές στρατηγικής και τακτικής που δεν επιτρέπουν την ενοποίηση σε ένα πολιτικό κόμμα. Όμως μπορούμε να κάνουμε ένα σοβαρό βήμα μπροστά. Από το ΣΥΡΙΖΑ των συνιστωσών (κυρίως στην κορυφή) να περάσουμε στο ΣΥΡΙΖΑ των μελών και των συνιστωσών. Από τα διορισμένα, χωρίς ουσιαστικές αρμοδιότητες όργανα να περάσουμε σε εκλεγμένα με μεγαλύτερη νομιμοποίηση όργανα.
6. Έχουν κατατεθεί μέχρι σήμερα πολλά σχέδια οργανωτικής λειτουργίας του ΣΥΡΙΖΑ. Πολλά έχουν επικαλυπτόμενες ή με μικρές διαφορές προτάσεις που επιτρέπουν νηφάλια συντροφική συζήτηση χωρίς πολεμικούς τόνους. Με το σχέδιο που τελικά θα επιλέξουμε πρέπει να εξασφαλίζεται η αποτελεσματική λειτουργία (να δίνουμε την εικόνα πολιτικής παράταξης που αποφασίζει και δρα ενιαία). Να εξασφαλίζεται η πλουραλιστική εκπροσώπηση των συνιστωσών ιδιαίτερα στα κεντρικά όργανα. Να εξασφαλίζεται η ισοτιμία των μελών και η μεγαλύτερη δυνατή δημοκρατία στη λήψη των αποφάσεων. Να επιτρέπει τη διεύρυνση του ΣΥΡΙΖΑ με συνιστώσες και άτομα όπως γινόταν μέχρι σήμερα.
7. Βασικές αρχές της λειτουργίας μας πρέπει να είναι :
o Συζήτηση και επικαιροποίηση της πολιτικής συμφωνίας πάνω στην οποία στηρίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ
o Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μέλη συνιστώσες και φυσικά πρόσωπα
o Μέλος του ΣΥΡΙΖΑ είναι όποιος συμφωνεί με τις αρχές και την πολιτική του και θέλει να συμμετέχει στις δραστηριότητές του.
o Βασικό κύτταρο της λειτουργίας του ΣΥΡΙΖΑ είναι οι Τοπικές Επιτροπές που συγκροτούνται σε τοπικό ή κλαδικό επίπεδο (όποιος επιθυμεί μπορεί να συμμετέχει ταυτόχρονα σε θεματικές επιτροπές).
o Οι αποφάσεις παίρνονται σε όλα τα επίπεδα από τα παρόντα μέλη με προσπάθεια συναίνεσης ή αν αυτό δεν είναι δυνατόν με αυξημένη πλειοψηφία των 2/3 των παρόντων.
o Για την εκλογή της κεντρικής γραμματείας, πρέπει να υπάρχουν ποσοστώσεις σε τέτοιο βαθμό που να εξασφαλίζεται η εκπροσώπηση όλων των συνιστωσών.
o Πρέπει να υπάρξει ρύθμιση για τα κριτήρια που πρέπει να πληροί μια ομάδα μελών για να αναγνωριστεί σαν συνιστώσα.
o Να ιδρυθεί γραφείο τύπου του ΣΥΡΙΖΑ.
o Ένα ποσοστό από την κρατική επιχορήγηση και τις αμοιβές των εκλεγμένων (βουλευτών, ευρωβουλευτών, δημάρχων …) πηγαίνει στο κεντρικό ταμείο του ΣΥΡΙΖΑ και τα υπόλοιπα μοιράζονται οι συνιστώσες.
Πιστεύουμε ότι τα πολιτικά προβλήματα του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορούν να λυθούν με οργανωτικά μέτρα. Τα προβλήματα διγλωσσίας, παραγοντισμού αγνόησης αποφάσεων είναι θέμα πολιτικής συζήτησης ηθικής τάξης και συνείδησης. Δεν έχουμε την αυταπάτη ότι θα ξεπεραστούν με αυστηρούς κανόνες. Χρειάζονται όμως καθαροί κανόνες με τους οποίους θα συζητάμε θα αποφασίζουμε, θα συμφωνούμε ή θα διαφωνούμε.
Υμηττός23/11/2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου